بارالها ...
زمستانی دیگر به سر رسید و بهاری دیگر سرآمد .
چه دشوار سالی بر ما گذشت و ما همه را دیدیم و تحمل کردیم ،دم برنیاوردیم تاشایدزندگی دوباره ...
طعم خوبی ،
مهربانی ،
زیبایی،
وعشق ...
را ازسر بگیرد وهرچند سخت گذشت ولی باز هم زیبا بود .شاید خیلی ها در حسرت همین روزهای سخت ما بودن .هر چه بود گذشت .
گذشته مانند آفتاب درخشانی است که به سرعت میرود تا در پشت افقهای دوردست ناپدیدگردد...ولی آینده ای هم در پیش است .
آیند ه ای که هیچ گاه نمیتوان پیش بینی درستی از آن داشت .آینده مانند ابری تیره وتار به نظر میرسد که هیچ امیدی به تابش نیست ولی حس غریبی به من میگوید که میتوان مثل حالا که بهار است تمام روزهای زندگی را بهار روز دیگر قرار داد.میتوان قهر وکینه را کنار گذاشت و باعشق زندگی کرد .
میتوان به یک لبخند....یک کلام وحتی یک نگاه دل خوش کرد .
میتوان منتظر تابش آفتابش نشست تا شاید روزی از پشت کوه های سر به فلک کشیده ،طلوع کند ...
حتما طلوع خواهد کرد ...
داداش عزیزم ...امیدوارم هر روزت بهار روز دیگرت باشد ...
ای کاش بی هیچ کلامی ،باهم همراه میشدیم .
ودست به دست پرستوهای مهاجر تا فراسوی ناکجا آباد زندگی پرواز میکردیم.
ای کاش با طنین آوای ملکوتی اذان ،ذره ای دلهایمان میلرزید....
دستهایمان رابلند میکردیم،
و
درپیشگاه معشوق همه جاودان ،
طلب عمر و نیاز میکردیم .
ای کاش به جای اینکه در برابر گریه های کودکی مظلوم ،انگشت تعجب و حیرت به دهان بگیریم ،
ذره ای عشق ،
قطره ای مهربانی ،
وکمی محبت و عاطفه ،
در دستهایمان می گذاشتیم و تقدیمش میکردیم .
ای کاش همان تکه نانی را که داشتیم با هم قسمت میکردیم .
سهمی از آن تو و سهمی برای من .
و به جای سالهادور از هم ،
در برابر لحظه ای جدایی تاب نمی آوردیم .
ای کاش زمانی که باران می بارید ،
قطره های باران ،دلهای مسدود شده و غبار گرفته مان را جلا میداد...
و به وسعت آسمان آبی آن را ،
پاک و روشن میکرد ....
داداش عزیزم ...
امیدوارم دلت همچنان پاک و روشن بماند ...