نیایش آدینه ...

مهربانا ...
گذاشتن و گذشتن سخت است ...
کـــــــــــلام تو بودن دشوار است ...
دیـدن و دل نبستن سخت است ...
آســـــــان بودن دشــــــوار است ...
 

کوچک اما بزرگ ...

استاد پرویز پرستویی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: ساعت حدود شش صبح در فرودگاه به همراه دو نفر از دوستانم منتظر اعلام پرواز بودیم. پسرکی حدوداً هفت ساله جلو آمد و گفت: واکس می‌خواهی؟

‎کفشم واکس نیاز نداشت، اما از روی دلسوزی گفتم: «بله.»

مهربان بمان ...

ﭼﻘﺪﺭ ﻫﻔﺘﺎﺩ, ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻧﯿﺎ ...

ﭼﻘﺪﺭ ﺣﯿﻒ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﻭ ﻏﻮﺍﺻﯽ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧمی کنم ...

می میرﻡ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺮﻩ ﻣﺎﻩ نمی بینم ...

ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﻌﺒﺪ ﻭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ می دیدﻡ ...
ﻭ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮﻭﺍﺯ می کرﺩﻡ ...
 

رسیدن ...

گاه می رویم تا برسیــم ...
کجـــایش را نمیدانیـــــم ...

فقط می رویم تا برسیـم ...

بی خبر از آن که همیشه رفتـن راه رسیدن نیست ...

گاه برای رسیدن باید نرفت باید ایستاد و نگریست ...

آن روزها ...

می خواهم به گذشته ها زنگ بزنم ...

به آن روزها ...
به دل های بزرگ ...
به محل کار پدرم ...
به جوانی مادرم ...
 

رهایشان کنید ...

غم ها ارزش جنگیدن ندارند ...

رهایشان کنید ...

غمها آنقدر خسته اند ...

که با کمترین بی توجهی، از پا در می آیند ...

حکایت زندگی ...

آرام باش عزیزم آرام باش ...

حکایت دریاست زندگی  ...

گاهی درخشش آفتاب ...

برق و بوی نمک ...

ترشح شادمانی ...

گاهی هم فرو می رویم  ...

چشم های مان را می بندیم ...

همه جا تاریکی است ...

 

ﺁﺩﻡ ﺑﺮﻓﯽ ...

مهربانا ...

ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺑﺮﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮﻑ ﺑﻔﺮﺳﺘﻲ؟
ﺑﺮﻓﻲ که ﺑﺮﻑ ﺑﺎﺷﺪ، ...
ﺑﺮﻓﻲ که ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ...
ﺁﻧﻘﺪﺭکه ﺑﺸﻮﺩ "ﺁﺩﻡ" ﺳﺎﺧﺖ ...
 

جبر یا اختیار ...

پرسیدند:
زندگی به ''جبر'' است یا به ''اختیار''؟

پاسخ داد:
امروز را به ''اختیار'' است ...
تا چه بکارم ...
 

زندگی ست دیگر ...

زندگی ست دیگر ...
همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست ...
همه سازهایش کوک نیست ...

باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ...
حتی با ناکوک ترین ناکوکش ...