رسیدن ...

گاه می رویم تا برسیــم ...
کجـــایش را نمیدانیـــــم ...

فقط می رویم تا برسیـم ...

بی خبر از آن که همیشه رفتـن راه رسیدن نیست ...

گاه برای رسیدن باید نرفت باید ایستاد و نگریست ...

باید دید، ...

شاید رسیده ای و ادامه دادن فقط دورت می کنـد ...

بایـد ایـستاد و نگــریسـت به مسیـــر طی شــــده ...

گاه رسیده ای و نمی دانی ...

و گاه در ابتدای راهی و گمان می کنی رسیده ای ...

مهم رسیدن نیست، مهـم آغاز اسـت ...

که گــاهـی هیچ وقـــت نمی شـــــود ...

و گاهی می شود بـدون خواســت تـو ...

پدرم می گفت تصمیم نگیر،

اگر گرفتی شروع را به تاخیــر انداختن، ... نرسیدن اسـت ...

اما گاهی آغاز نکردن یک مسیر بهتـرین راه رسیدن اسـت ...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آبجی مهربانم ...

زندگیت پر از رسیدن ها ...

...

شاد باش و همیشه بخند ...